Hoe Vera haar pijnklachten overwon en weer regie pakte over haar leven

Vera Waaijenberg is een bezig bijtje. Als moeder en ondernemer is ze verantwoordelijk voor haar gezin en het reilen en zeilen binnen haar bedrijf Laumen Expertise. Ze is actief binnen haar voetbalvereniging en heeft een rijk sociaal leven.

Als ondernemer en senior rekenkundige letselschade houdt Vera van duidelijkheid. Ze werkt met feiten, logica en onderbouwing. Maar de afgelopen jaren begon haar lichaam iets te vertellen dat niet in zo’n Excel-sheet paste.

Dan toch maar dat berichtje naar Sjoerd 

Ze kreeg last van een enkel die maar niet wilde herstellen. Haar ellebogen bleven steken. Haar schouders en nek stonden continu onder spanning. De huisarts kon het niet verklaren. De fysiotherapeut ook niet. Terwijl haar lichaam signalen bleef geven.

Tot die ene zin op LinkedIn van Sjoerd haar triggerde: “Heb je vaak last van kleine pijntjes in je lijf die onverklaarbaar zijn en niet wegtrekken? Kom dan langs.”

Vera besloot Sjoerd een berichtje te sturen. 

De Ik‑BV: zien waar je energie wegvloeit

Vera kende Sjoerd al vanuit zijn fysiotherapiepraktijk De Jong bij Tesqua, die hij inmiddels verkocht heeft. Ze wist bij wie ze terechtkwam. Dat maakte dat ze de stap durfde te zetten.

Tijdens haar eerste sessie bij FYVIP maakten Vera en Sjoerd een overzicht van alles in haar leven dat energie gaf. En alles dat energie kostte. Het gesprek ging nauwelijks over haar pijnklachten. Het ging over haar leven.

Samen brachten ze haar Ik‑BV in kaart: een eenvoudige maar confronterende visuele weergave van haar bestaan. Met pijlen naar werk, familie en verplichtingen. En vooral pijlen die lieten zien waar veel energie weglekte, zonder dat daar iets voor terugkwam.

Voor het eerst zag Vera zwart op wit hoe scheef haar balans was. Niet omdat ze het niet wist, maar omdat ze het nooit zo helder had durven uittekenen. Dit werd het fundament van haar jaartraject.

Als je lijf eerder praat dan je hoofd

Na het gesprek nam Vera plaats op de behandeltafel. Sjoerd gaf haar een eerste holistische, lichaamsgerichte behandeling, gecombineerd met ademhalingsoefeningen.

En toen gebeurde het.

“Ik begon spontaan te huilen. Niet omdat we iets verdrietigs hadden besproken. Maar omdat mijn lijf blijkbaar iets losliet.”

Voor iemand die gewend is alles te begrijpen, was dat een vreemde ervaring. Maar het werd het begin van leren luisteren naar iets anders dan haar hoofd.

Hoe schrijven onverwacht deuren opende

Een paar sessies later gaf Sjoerd haar een eenvoudige opdracht:
 “Probeer eens wat van je af te schrijven. Niet netjes. Niet doordacht. Gewoon opschrijven wat er in je opkomt.”

Op vakantie in Curaçao, terwijl Vera door een pittige periode ging, begon ze te schrijven. Over onderwerpen die tijdens de sessies ter sprake waren gekomen. Tijdens het schrijven merkte ze direct lichamelijke reacties: spanning die afzwakte, maar soms ook tijdelijk oplaaide.

Tussen de regels door schreef ze bijna achteloos:  “Ik was een van een tweeling tijdens de zwangerschap.”

Een detail waarvan ze nooit had beseft hoe groot de emotionele impact kon zijn. Toen ze dit met Sjoerd deelde, kwam haar proces in een stroomversnelling. Het werd een belangrijk bewustwordingsmoment.

Enkele weken later kreeg ze hoofdpijn die ze niet kon verklaren. Ze pakte opnieuw een pen.  “Tijdens het schrijven voelde ik de spanning letterlijk wegzakken. Alsof mijn lijf ontspande zodra ik het op papier zette.”

Schrijven werd een uitlaatklep, een meetinstrument en een spiegel. Het werd een essentieel onderdeel van haar heling.

De zorgrol die haar opbrak

Gaandeweg werd een pijnlijk inzicht zichtbaar: Vera leefde al vijftien jaar in een zorgrol die haar langzaam uitputte. Altijd regelen, oplossen en dragen. Zelfs als niemand daarom vroeg. Problemen oplossen die nooit écht de hare waren. Jaar in, jaar uit.

“Ik heb vijftien jaar lang vooral voor anderen gezorgd,” zei ze. “Het werd vanzelfsprekend. Niet alleen voor de ander, maar ook voor mezelf. Ik stapte automatisch in die rol.”

Ze stelde zichzelf zelden de vraag: wat wil ík eigenlijk?

Toen dit patroon zichtbaar werd in haar Ik‑BV en tijdens het schrijven, kon ze er niet langer omheen. Ze ging gesprekken aan. Met haar man. Met vrienden. Ze begon grenzen aan te geven.

“Ik wil niet meer automatisch aan verwachtingen voldoen. Als ik iets heb afgesproken en toch geen energie heb, meld ik me af. Of ik kom even kort.”

Ze verwachtte weerstand. Maar de reacties waren verrassend eenvoudig:  “Dat is toch prima? We vinden het ook fijn als je maar even komt. Logisch, je moet ook aan jezelf denken.”

Die woorden haalden kilo’s spanning uit haar lijf. Grenzen stellen bleek niet gevaarlijk, maar bevrijdend.

Een jaar later: van pijntjes naar energie

Het FYVIP‑traject bracht veel verandering. Gedrag verander je niet in één dag. Maar de combinatie van behandelingen, gesprekken en voortdurende aandacht voor wat Vera zelf kon doen, zorgde voor duurzame verandering.

Vanaf de eerste minuut creëerde Sjoerd een veilige ruimte. Niets was raar. Niets te groot of te klein. Een plek zonder oordeel, waar Vera zich vrij voelde om te spreken én te voelen.

“Sjoerd neemt echt de tijd,” vertelt ze. “Elke sessie opnieuw. Hij luistert niet alleen naar wat je zegt, maar ook naar wat je lichaam vertelt. En hij vertaalt dat naar praktische handvatten.”

De resultaten zijn voelbaar:

 – haar pijnklachten zijn vrijwel verdwenen  
 – haar slaap is sterk verbeterd  
 – haar hoofd is rustiger  
 – ze herkent spanning eerder  
 – ze stelt grenzen zonder schuldgevoel  
 – ze leeft meer vanuit haar lijf dan vanuit haar hoofd  

Maar misschien wel het belangrijkste inzicht:  “Ik weet nu dat de enige voor wie ik écht moet zorgen, ikzelf ben. Dat voelt niet egoïstisch, maar bevrijdend.”

Periodiek onderhoud

“Ik vind het spannend om het traject los te laten,” zegt Vera. “Het was een intens jaar. Nu ga ik het zelf doen. En daar ben ik ook aan toe. Ik overweeg wel om periodiek terug te komen, om scherp te blijven op mijn patronen en keuzes.”

Jouw lichaam weet vaak eerder dan jij waar je heen moet

Vera’s verhaal laat zien dat echte verandering niet begint bij harder werken of meer discipline. Het begint bij luisteren. Naar je lichaam. Naar je grenzen. Naar wat al lang voelbaar is, maar vaak genegeerd wordt.

Dat is waar FYVIP voor staat: terug naar jezelf. Nuchter, menselijk en praktisch. Zodat je niet alleen begrijpt waar spanning vandaan komt, maar ook voelt wat nodig is om die los te laten.

Introductie Sessie

Herken je jezelf in Vera’s verhaal? Dan is dat geen toeval. Misschien is het tijd om naar jezelf te luisteren. De Introductie Sessie van FYVIP kan een eerste stap zijn. Laagdrempelig, persoonlijk en helder. Net als bij Vera.